جامعه کهنه

مجموعه چرنوبیل مجموعه دیدنی‌ای است اما بیش از آنکه سرگرم کننده باشد آموزنده است. چرنوبیل یک حادثه واقعی است اما می‌شود به صورت استعاری آن را جامعه هم پنداشت ، هسته رآکتور را استعاره‌ای دانست از متن جامعه ... از دید مدیریتی هم نگاه کردنش الحق آموزنده است.

جامعه کهنه ...

چند روزی هست که سرماخورده ام. نشد ورزش بروم. دکتره گفت مثل روزهای اول کرونا شده. خیلی بیمار بود و تخت خالی هم نبود برای تزریق سرم و این حرفها. سرماخوردگی سختی بود. تازه امروز کمی سرحال شدم اما هنوز صدایم گرفته است.

جامعه کهنه ...

برکه خیلی خوش سخن شده است و شیرین زبان اما ایراد کارش این است که فحش هم می دهد. غالبش را از سریالها یاد گرفته. به من گفت سرگیجه رو دیدی؟ گفتم بله. گفت: جیران رو دیدی؟ گفتم بله. کمی فکر کرد و گفت: سقوط رو دیدی؟ گفتم بله... خلاصه این طوری. طرف عصر افتاد روی دنده لج و فحش داد... که من برای اولین بار دعواش کردم و اخطاری هم به خواهرم دادم که بچه لوس و بی تربیت شده. خواهرم گریه کرد و بچه هم کز کرد توی خودش. مخمل اما گفت علی بیشتر از همه ما برکه را دوست دارد و برای همین بهش حساس است. شب که رسیدم خانه کابوس دیدم. دوست نداشتم بچه را دعوا کنم اما چاره هم نبود. مادر و پدرم هم گفتند دعوا نمی کردی بهتر بود. اما خودم فکر میکنم باید دعواش می کردم. جامعه کهنه ...

از قیف پوک توی بلوار فردوس دو تا قیف سیب زمینی خریدم. اندقر گران شد که نگو و نپرس. نزدیک سیصد هزار تومان شد. در نهایت هم به اندازه سی هزار تومان خوب بود. چیز خاصی هم نبود واقعا جاش اگر مثلا کباب می خوردم یا نمی دانم حتا پیتزا بهتر بود. در کل تجربه شکست خورده ای شد.

جامعه کهنه ...

شنیدم مترجم عزبز،جناب امرایی در بیمارستان بستری شده است. امیدوارم زود خوب شود و از بستر بیماری بلند شود. جناب امرایی از سویی همکار ما هم در وزارت راه و در واقع هواشناسی بود که چندی پیش بازنشست شد. همیشه ترجمه‌ها و نوشته‌های او را دنبال کرده و میکنم و فکر کنم امرایی هم مثل من عاشق همینگوی است ... تفاهم از این بیشتر؟

جامعه کهنه ...

پیش از نوروز مخزن الاسرار نظامی را می‌خوانم. نظامی گرچه اطاله کلام دارد اما توصیفات بی‌اندازه دلنشینی دارد و همین کلامش را شیرین می‌کند. مفاهیمی که نظامی بیان کرده الحق عمیق و عرفانی و راهگشاست.

کتاب با این بیت شروع می‌شود که مرا به کودکی برد

بسم الله الرحمن الرحیم

هست کلید در گنج حکیم

جامعه کهنه ...

اولین بار مرحوم دیانی را در بنیاد ادبیات داستانی دیدم، پسر باسواد و اهل گفت‌و‌گویی بود و حتا تندترین انتقادش را با لحنی آرام بیان می‌کرد و همین گفت‌وگوها شد آغاز دوستی با وجود تفاوت دیدگاه‌ها،کار ادبیات مگر جز این است؟. چند وقت گذشته خبر بیماری‌اش را شنیدم و مداوم روایت‌های همراه با امیدواری‌ برای بهبودی اش را می‌‌خواندم به زعم من بهترین نوشته هایش همین‌ها هستند، روایت مردی که گام به گام و با بیم و امید به سمت مرگ می‌رود، مشغله ما را از این سفر غافل می‌کند، تن بیمار اما آگاه. از فوتش غمگین شدم. برای او آمرزش و برای خانواده‌اش صبر آرزو میکنم، دلم برایت تنگ می‌شود آقا مسعود جامعه کهنه ...

برکه از مامان پرسید: مامانی تو مامانی نداری؟ مامانم گفت دارم. برکه پرسید: پس کجاست؟ مامانم گفت که رفته پیش خدا.

برکه گفت: منم می‌خوام برم پیش خدا. بعد پرسید: خدا کجا هست؟ مامانم گفت توی آسمون. برکه گفت: می‌خوام ببینمش.

جامعه کهنه ...

دولت اقتصاد را دست کم گرفته است و این دست کم گرفتن از عدم شناخت است که به سردرگمی ختم می‌شود و تصمیم‌های واکنشی جامعه کهنه ...

همه چیز از سال گذشته تا حالا صد در صد گران شده بعد تورم چهل درصد است؟ گوشت، ارز، قیمت خانه، قیمت خودرو ووو اینکه گفته شده عامل گرانی خارجی‌ها هستند و نمی‌دانم در خلوت دعا کنید فلان می‌شود شد حرف؟ این گروه که من می‌بینم توان برون رفت از شرایط بغرنج را ندارند ... تورم کمر شکن محصول ناآگاهی و بی‌تدبیری و ضعف مدیریت است بیشتر نه دعا نکردن. اصلا هر چیزی انجام داده آید خدایی چرا آنقدر حرف می‌زنید؟ چرا حرف نزدن و اظهار نظر نکردن را یاد نگرفته اید؟ مدیریت خب ندارید بلد نیستید و فکر می‌کردید چون شعارش را خوب می‌دهید بلد هم هستید حال فهمیدید عرصه عمل با عرصه شعار توفیر دارد، خب... حرف نزدن که بلدید،حرف نزنید ... جامعه کهنه ...